Dag 1, 2 en 3 - 5, 6 en 7 juni 2019

Dag 1 en 2 – 5 en 6 juni 2019
We vertrekken om 07.30 uur van huis richting Schiphol. Onderweg loopt het verkeer, maar één keer vast en daarna komt de stroom weer snel op gang. Parkeren in de garage en dan met de bus naar het vliegveld. Op de één of andere manier duurt het altijd even eer het goed doordringt dat we op vakantie gaan. We zijn nog niet in de relaxmodus. Mogen deze reis wel 30 kg meenemen, maar zoveel past niet eens in onze tassen, dus zijn gewoon bij ons oude inpakpatroon gebleven. Zo nu nog even door de douane en dan kunnen we lekker even ergens koffie gaan drinken. Bij de douane is het wel druk en worden de rijen via afzetlintje heen en weer geleidt. Tenslotte bij de controle en dan begint het hele ritueel weer – schoenen uit in de bak, laptop los, riemen en sieraden af en dan afwachten of alles ok is. Mijn bak met spullen gaat op het zijspoor, dus ik begrijp dat er iets in zit wat ze niet helemaal begrijpen. Ik kom achter een meneer te staan, die ze verdacht vinden. Ze maken zijn tas open en hierin zit een groot pak geld dat ingepakt is in plastic en daarop nog een stapel geld los. De vragen beginnen en hij is dus verdacht. Gelukkig komt er een andere meneer om mijn tas verder te inspecteren en jawel hij vindt een klein yoghurtje dat ik nog snel in de tas had gegooid om op Schiphol op te eten. Yoghurt verdwijnt opnieuw in een scanbak en wordt gescand. Zo de eventuele “vitaminen” doen het nu ook niet meer (geintje). Yoghurt wordt ok bevonden en zo ook het flesje water en we kunnen verder. We drinken nog op ons gemak koffie en sloffen dan naar de gate. We hebben plaatsen bij de exit gereserveerd voor mijn trombose been, zodat we lekker ruim kunnen zitten en bewegen. Het vliegtuig is verre van vol en als wij zijn opgestegen zie ik dat heel veel mensen de middenrij (vijf stoelen) hebben geconfisceerd en daar lekker hun kussen op neerleggen en hun bedje opmaken. Ook op de stoelen voor drie personen zit zo af en toe maar één iemand en deze kan dus ook lekker met zijn beentje van de vloer. De vlucht duurt bijna 14 uur (ligt soms aan de wind), maar het vliegt voorbij. Op Jakarta een korte tussenstop en dan door naar Denpasar op Bali. Helaas heeft dit vliegtuig vertraging en zitten we in het vliegtuig zeker 1 ½ uur te wachten voor we mogen vertrekken. Na het ophalen van onze tassen op het vliegveld gaan wij naar de uitgang en Michael onze gids staat ons op te wachten. Nu lekker naar het hotel. Hebben een mooie kamer en de rest van de middag liggen wij te lezen aan het zwembad. s’ Avonds lopen wij naar het strand en eten met de groep heerlijke vis en genieten van het geruis van de zee.

Dag 3 – 7 juni 2019
We vertrekken naar Ubud met een klein gezelschap. Lekker in een klein busje dat scheelt altijd met uitstappen. We hadden gisteren op het vliegveld gepind en hadden geen idee hoeveel we nodig zouden hebben. We hebben 1 miljoen aangeklikt en dat is ongeveer Euro 60,00. Je voelt je miljonair, maar het is ook weer zo op. Dus prioriteit onderweg is een beveiligde pinautomaat vinden en dan allemaal pinnen en nu iets meer. Er schijnt in Indonesië veel geskimd te worden en onze gids weet precies wat veilig is. De stad is druk en er is ontzettend veel verkeer, dus files zijn hier geen uitzondering. Na de stad rijden wij het groene landschap in en dit is werkelijk een verademing. Prachtige groene palmbomen en schitterende rijstvelden. We stoppen om wat foto’s te nemen. Het eerste kleine veldje is de babykamer en hier staan de rijstplantjes om een bepaalde grootte te krijgen. Hierna worden ze uitgeplant om mooie grote planten te worden. De snelheid waarmee deze mannen de stekjes in de grond plaatsen is ongelofelijk. Hierna rijden wij door naar Ubud. We stoppen bij de tempel Pura Goa Gajah en hier hebben ze de olifantengrot ontdekt. Bij deze olifantengrot zijn wij precies 41 jaar geleden ook geweest. Bij de ingang staat een bord dat vrouwen die menstrueren het tempelterrein niet mogen betreden. Er zijn overal kleine offerplaatsjes en hier wordt eten en bloemen neergelegd. Met al de prachtige begroeiing is het een lust voor het oog. We rijden verder naar het Koningspaleis van Ubud. Een bescheiden onderkomen binnen een hoge muur. Buiten het feit dat de beelden en verhogingen er fraai uitzien valt mij nog iets anders op. De toeristen en vooral de Japanse toeristen. Tegenwoordig worden er natuurlijk ontzettend veel foto’s gemaakt en vooral selfies. Nu zijn Dick en ik niet zo van de selfies (we doen wel eens gek en maken er één). Nu heb ik echt vol bewondering staan kijken. Een jonge Japanse schone met een bijna wit doorschijnende huid heeft haar positie ingenomen voor een toegangsdeur. Haar ravenzwarte haar valt ver over haar schouders heen. Haar flinterdunne jurk zwiert om haar heen en zij beweegt zich als een lichte elf over de trap. Neemt haar positie in en zelfs deze pose zou ik niet na kunnen doen en wordt tenslotte op de gevoelige plaat gelegd. Dit ritueel herhaalt zich nog een paar keer, omdat de foto’s worden afgekeurd. En zo zou ik nog een aantal voorbeelden kunnen noemen. Ik slof al zwetend voorbij en mocht zij mij een blik goedkeuren, dan zal zij waarschijnlijk denken waar komt dit prehistorisch geval vandaan. Hierna lopen wij over de lokale markt en ook al heb ik tegen mijzelf gezegd dat ik niets wil kopen in Indonesië, worden mijn ogen wel heel sterk aangetrokken door de prachtige batikdoeken. De kleuren en de patronen vind ik echt prachtig. Verder heel veel goedbedoelde rotzooi. De gids heeft verteld dat Bali draait op het toerisme en mochten de toeristen niet meer komen dat dan 60% van de bevolking werkeloos is. Er wacht ons dus een taak en wij zoeken een restaurantje om onze lunch te gebruiken en daarna gaan wij met ons busje terug richting hotel. Vanavond nog lekker op het strand eten en morgen verlaten we deze lokatie.