Dag 11, 12 en 13 - 16, 17 en 18 juni 2019

Dag 11 – 16 juni 2019
We hebben gisteravond nog heerlijk gelachen met Peter en Harma uit onze groep. Leuk om reisverhalen te delen. We hebben een grote ruime eetgelegenheid en het is hier s’avonds lekker koel als de wind erdoorheen waait. Een muzikant zit op een heel bijzonder instrument te spelen, maar het is heel ontspannend om naar te luisteren. Omdat hier alles open is kan ieder beestje hier naar binnen kruipen of lopen. Er verschijnt een lief veldmuisje in de eetzaal. Eerst voorzichtig onder een tafel op zoek naar kruimeltjes, maar al snel rent de muis naar de overkant. Hij wordt gespot door het personeel die met een heel groot stoffer en blik achter de muis aangaat. Ze hopen hem te vangen en dan wordt hij over het balkon gegooid. Wij zetten in op de muis en hopen dat hij bijtijds kan vluchten. De muis wint – hoera. We slapen vannacht lekker in ons gigantische bed. Je kunt hier met gemak met zijn vieren in liggen. Na het ontbijt nemen wij het hotelbusje ( jaja lekker chique) en laten ons naar het dorp brengen. We hebben vanochtend onze gids 1,4 miljoen rupiah moeten betalen voor de pot en nu is onze eigen pot leeg. Dus op zoek naar een ATM om geld te pinnen. Het grootste bedrag is hier zo’n 1 miljoen per pinbeurt en dat is ongeveer Euro 60,00. Na 4 miljoen stopt de automaat en is waarschijnlijk leeg. We hebben wel weer even genoeg. Morgen gaan we met de boot mee en daar hoeven wij slechts de drankjes te betalen en dat zal niet zo veel zijn. In het hotel is het allemaal ietsje duurder, maar het zijn zeker geen spectaculaire bedragen. Een clubsandwich kost ongeveer Euro 3,00 en hier zitten ook nog frietjes bij. Een groot biertje kost Euro 6,00, maar dat is ook te betalen. Vanaf de ATM lopen wij langs winkeltjes en ik vind voor Siem een mooi t-shirt. Ik denk dat het nog ietsje te groot is, maar dat komt wel goed. Het dorp is een lange straat met veel eettentjes en wat winkeltjes met kleding, schoenen, of tassen. We houden een taxi aan en vragen hem naar de lokale markt waar ze groenten en vis verkopen. Hij brengt ons er heen. Het is vandaag zondag, maar de verkoop gaat gewoon door. Er moeten ook vandaag centen verdiend worden. Eens even kijken of we hier nog wat foto’s kunnen maken en eventueel uitprinten. Zodra ik een foto heb gemaakt staan de vrijwilligers in de rij. Een groepje vrouwen die hun vissen tentoon spreiden stellen zich beschikbaar. De eerste vrouw pakt de foto met haar vishanden aan. Ze heeft zojuist een tonijn aan stukken staan slaan. Oh maar dit vinden ze leuk en ik moet omlopen en tussen hen in komen staan. Het stinkt er echt verschrikkelijk en de grond is bezaaid met kekkederrie. De vliegen vliegen om je hoofd. De vrouwen scharen zich om mij heen en willen allemaal zo dicht mogelijk bij mij staan en slaan vriendschappelijk hun stinkende besmeurde armen om mij heen. Ja ja je moet er als toerist wel iets voor over hebben. Dick maakt een aantal foto’s en dan begint de magic opnieuw met het uitprinten. Het is zo leuk om te zien hoe de vrouwen genieten als zij een foto krijgen. Ik zou mijn printertje voor geen goud willen missen. Bij de laatste foto geeft de printer het op. Het is tijd om te worden opgeladen, maar dat is hier niet zo gemakkelijk. Vlakbij is een apotheek en daar maar even vragen of ik mijn printer mag opladen. Als bedankje maak ik tenslotte ook een foto van de vriendelijke dame die mij heeft geholpen. We zoeken een taxi om ons terug te laten brengen naar ons hotel. Er moet wat hulp bijkomen van een voorbijganger om uit te leggen waar wij naar toe willen en over de prijs moet worden onderhandeld. De chauffeur een goede dag, want ik zie hem even in gedachten rekenen wat hij zal zeggen als prijs. Terug in het hotel lunchen en daarna lekker afzakken naar het strand en op een zonnestoel gewoon lekker zitten. We maken nog een wandeling langs het strand en zien de krabbetjes wegschieten in hun gegraafde holletjes. Ook heremietkreeftjes in mooie schelpen verstoppen zich zodra wij dichterbij komen. Als wij terugkomen bij onze stoelen begint de zon al aardig te zakken en is het wachten op de zonsondergang. Hierna gaan wij terug naar het hotel, even douchen en dan nog lekker avondeten.

Dag 12 – 17 juni 2019
We vertrekken om half negen en rijden met de bus naar de haven. Hier gaan wij aan boord van een boot waar wij de komende twee dagen en nachten op zullen wonen en slapen. We moeten beneden allemaal een bed zoeken. Er zijn wel wat gordijntjes, maar er is natuurlijk niet heel veel privacy. Dat hoort er allemaal bij. We gaan varen en doen het eerste eiland aan. Dit eiland heet Engeleiland. De snorkels op en gelijk lekker rondkijken naar de vissen en de koralen. We blijven hier zo’n 1 ½ uur en dan gaan wij met het motorbootje terug naar onze boot. We gaan verder varen naar een volgend eiland. Onderwijl krijgen wij aan boord de lunch geserveerd. Bij het volgende eiland Kanawa zijn de koralen mooier en de vissen kleurijker om te zien. Zelfs Dick geniet van het snorkelen als het allemaal maar niet te diep is. We zien grote zeesterren en hele scholen met vissen. De vissen zijn soms enorm bont gekleurd. Er zijn zelfs groepsleden die een zeepaardje hebben gezien. We vertoeven nog een tijdje op het strand en dan gaan wij wederom terug naar onze boot. We varen nu verder om de uittocht van de vliegende honden te zien. De zon is al onder, maar we zien nog niets. Tenslotte komt de stroom op gang en er lijkt geen eind aan te komen. De hemel is nog steeds oranje gekleurd en daartegen de zwarte vleermuizen. Als dit voorbij is varen we nog een stuk verder om tenslotte op een vaste plek te blijven liggen tot morgenochtend. Het is gezellig aan boord met de groepsleden. We zullen wel zien hoe we met zijn allen de nacht doorkomen. Een aantal willen op het bovendek gaan slapen onder de sterrenhemel.

Dag 13 – 18 juni 2019
Het was een beetje rommelige nacht. Je voelt je toch een beetje ongemakkelijk met andere groepsleden, maar we hebben toch ook wel geslapen. We staan om 06.30 uur op, want om 07.00 uur is het ontbijt. Na het ontbijt zorgen dat we onze bergschoenen aanhebben en lange broek, want we gaan het eiland Rinca op om de eerste Komodo varanen te zien. We beginnen met lopen en niet ver van de keuken waar de Rangers eten liggen de eerste varanen. Ze komen op de geuren van de keuken af. Niet dat ze eten krijgen, maar ze krijgen wel de botten van de kip en het afval van de vis. Varanen verteren alles en hun poep ziet er cement-grijsachtig uit. De vrouwtjes worden zo’n 35 jaar en de mannetjes kunnen wel 50 jaar worden. De vrouwtjes leven veel intensiever. Ze maken nesten één keer jaar een nest dat wel 1 ½ tot 2 meter diep kan zijn voor haar eieren. Ze kunnen tussen de 35 en 50 stuks eieren leggen. Verder graven ze nog een aantal nepnesten, om de roofdieren op een dwaalspoor te brengen. De jonge varanen komen tussen de 6 en 9 maanden later uit hun ei. Omdat het gevaar op de loer ligt en zelfs hun eigen ouders ze kunnen opeten kunnen de varanen de eerste jaren in de boom klimmen. Ze klimmen todat ze zo’n 20 kilo zijn. De varanen komen zeer rustig over, maar toch zie je ze ineens alert met hun kop draaien en dan weet je dat je toch in de gaten wordt gehouden. We hebben drie Rangers bij ons met een lange stok met een aan het uiteinde een soort vork, zodat bij gevaar zij deze stok kunnen gebruiken voor hun bescherming. Onderweg zien wij nog een buffel in de schaduw liggen en een hert schuifelt voorzichtig door de bosjes. Onderweg horen en zien wij nog vogels en komen wij nog een aantal varanen tegen. Als wij aan boord klimmen van onze kleine motorboot die ons terug brengt naar onze grotere boot, zien wij een visarend duikvluchten maken naar het water om vis te vangen. We gaan nu eerst twee en een half uur varen richting het Komodo eiland. We krijgen onze lunch, gaan weer met ons kleine bootje naar het strand, snorkelen weer tussen alle koralen en vissen. Dan is het nog een klein stukje varen voor onze wandeling op het Komodo eiland. Het is duidelijk dat op dit eiland in drukke tijden waarschijnlijk wel meer toeristen komen. Ook nu gaan er weer een viertal Rangers mee voor onze veiligheid. De varanen zijn hier ouder en ook iets groter. De eerste varaan die wij tegenkomen ligt eerst vrij rustig om zich heen te kijken, geeuwt eens en begint dan op zijn gemak richting een waterpoel te sloffen. We laten een foto maken met de varaan op de voorgrond en wij daarachter. Het lijkt of wij vlak achter hem zitten, maar er zit best nog wel een stukje tussen. Onderweg zien wij nog wilde zwijnen, herten en een soort wilde kippen. Volgens mij loopt hier nog genoeg voedsel voor de varanen rond. En dan wordt er natuurlijk ook nog wel eens een eigen jong opgegeten. Wij vinden deze drakenvaranen best heel bijzonder om te zien. Het was een mooie dag en als wij over de steiger teruglopen naar onze boot zien wij nog een jonge haai onder ons in het water zwemmen. Nou dit was de kers op de taart.