Dag 14 t/m 16 - 04-08-2017 - 06-08-2017

Dag 14 t/m 16 – 04-08-2017 – 06-08-2017

Vandaag gaan wij nog even bij een winkelcentrum kijken. Een kop koffie drinken bij Starbucks. Wij hebben één tas gepakt met de spullen die wij de komende dagen nodig hebben en de andere tas laten wij in het hotel. Wel handig dat wij bagage kunnen achterlaten. Wij vliegen s’middags naar Sandakan en met de bus naar Sepilok. We hebben hier een schattige lokatie. De kamers zijn verbonden met loopbruggen van hout. Over de loopbruggen kun je naar het zwembad of de andere kant op naar het restaurant. De omgeving is hier prachtig. Ook s’avonds zijn de geluiden die je hoort van de krekels soms oorverdovend. Tijd voor een Tigerbiertje en dan naar bed.
Vlakbij waar wij logeren is een kamp waar de Orang Oetans worden opgevangen. Wij krijgen eerst een film te zien over het opvangen, opvoeden en tenslotte het uitzetten van de Orang Oetans. Het is mooi om te zien dat er zoveel mensen zich inzetten voor de natuur. Op Borneo is Unesco bezig met het herverbinden van de natuur en opnieuw bomen te planten. Er zijn heel veel bomen omgehakt voor de palmolieplantages. Er worden nu heel veel gebieden opgekocht, zodat na beplanting de dieren van het ene gebied zich naar het andere gebied kunnen verplaatsen. Langzamerhand dringt de realiteit goed door dat wij zuinig moeten zijn op onze natuur. Via loopbruggen lopen wij naar een plek waarop een verhoging bananen, papaya en groene sappige stengels worden neergelegd. Hier kunnen de Orang Oetans naar toe komen om wat te eten. Er komt een moeder Orang Oetan met kind naar de plek en zij zoekt iets lekkers uit. De volwassen apen hebben een donkerrode kleur en de kleintjes (als ze heel klein zijn) hebben een meer oranje kleur. Het is schattig om te zien hoe liefdevol deze aap omgaat met haar jong. Er verschijnt nog een tweede Orang Oetan op het platform. Hij of zij bekijkt eerst wat er te eten is, maar besluit een groot blad van de boom af te plukken en waait hiermee zichzelf koele lucht toe. Het is grappig om te zien. Het zijn echt net mensen. De Orang Oetan schijnt voor 96,4% op de mens te lijken. Vanaf hier loop je weer via allerlei houten loopbruggen naar de nursery. Hier zijn allerlei babyaapjes, die lekker buiten mogen spelen met elkaar. Ze slingeren aan de touwen en zijn ondeugend. Vooral als het tijd wordt om naar binnen te gaan. Hierna gaan wij naar de Sunbears oftewel de honingberen. Dit is een heel klein soort. Ook deze beren worden door handelaren gevangen en verkocht. Het is een bedreigde diersoort en via dit centrum proberen ze deze beren weer uit te zetten. Als wij via de bruggen weer verder lopen zijn er twee Orang Oetans die via de leuningen zich verplaatsen. Bewakers blijven bij hun in de buurt staan en vanaf een afstand mogen wij foto’s maken. Ze zijn zo leuk om te zien, maar de bewakers nemen op deze korte afstand geen enkel risico. Vooral één van de mannetjes kan vrij agressief zijn. Ze laten ook zo af en toe hun tanden zien. Misschien alleen om indruk te maken, maar het blijven wel wilde dieren. Wij lopen terug naar een ander resort om onze lunch te gebruiken. Onze reisleider heeft ons aangeraden om hier een milkshake te nemen. De milkshake wordt geserveerd in een grote bierpul. Wij hebben gekozen voor de mango-milkshake. Bovenop de shake zit nog een bol ijs en verder zijn er koekjes in gestoken en liggen er knapperige soort cornflakes achtige schilfers op het schoteltje. Een juweeltje om te zien en super lekker. Ik denk wel een caloriebom, maar daar moeten we maar even niet bij stilstaan. S’middags mogen wij met ons kaartje nog een keer het park in van de Orang Oetans. Vandaag is Dick jarig en na het avondeten wordt er voor hem gezongen en krijgt hij taart. S’avonds geven wij ons op voor een avondwandeling. Ook deze tocht gaat door het Orang Oetan park. Aan het begin van het park liggen de Orang Oetan Wilma en Carla. Beide dames zijn van plan om op de verande van het park hun slaapje te gaan doen. Zij zijn zeker niet agressief, dus kunnen wij iets dichter bij hun komen en foto’s maken. Verder zien wij deze avond een vliegende eekhoorn, slangen, kikkers, lemur, spin, en in een boom zien we een grote kop van een gekko. Niet verkeerd en dus veel gezien.
De volgende ochtend vertrekken wij met de bus naar Kina Batangan. Deze lokatie is schitterend gelegen aan de rivier. Hier gaan wij heel veel boottochten maken. Bij aankomst worden wij verwelkomd met een glaasje drinken. Ohoh hier zitten de Makaken (apen) ons al op te wachten. Daar komt weer zo’n groep met onnozele toeristen. De aanval komt deze keer weer uit onverwachte hoek en terwijl je kijkt naar de ene tafel komt er een aap op onze tafel en pakt een glaasje limonade mee. Hij gaat lekker op de ballustrade zitten en drinkt bijna net als een mens aan het glas. Er loopt ook een heleboel langs, maar dat is voor latere zorg. Als hij tenslotte door een gids met een stok wordt weggejaagd springt hij in de boom, maar neemt het glaasje mee. Ook dit kamp is via loopbruggen aan elkaar verbonden. Wij hebben een giga-huisje met een keurig toilet en een rainshower-douche. Wij gaan het kamp een beetje verkennen en er lopen veel makaken met jong. De makaak is zilvergrijs en hun jong is nog zwart van haarkleur. Het zijn vrij kleine apen, maar laten graag hun tanden zien. Dus we moeten op onze hoede zijn. Toch raak je vertedert als je twee moeders met hun jong ziet zitten en wij gaan foto’s maken. Een mannetjesaap die niet extreem groot is loopt mij voorbij en voor ik het weet stormt hij terug en laat zijn mooie tanden zien. Gelukkig werken mijn gilreflexen nog goed en hij stopt. Vanaf nu nemen wij een stok mee om dit soort vrolijke jongens toch een beetje op een afstand te houden. S’middags hebben wij een boottocht. We zien hier ook weer neusapen, makaken, krokedillen. Van de neushoornvogel zien wij verschillende soorten. Mannetje en vrouwtje zijn hun leven lang bij elkaar. Prachtige vogels, maar zitten wel heel hoog in de boom. Er volgt nog een gigantische tropische bui, dus de poncho’s kunnen weer worden aangetrokken.