Dag 5 t/m 8 - 26-07-2017 - 29.07-2017

Dag 5 t/m 8 – 26-07-2017 – 29-07-2017

Vandaag zijn wij weer terug in Kuching. Wij gaan de stad een beetje verkennen en varen over met een klein bootje naar het Fort van Margareta. Dit Fort was vroeger tevens een gevangenis en ook werden hier de misdadigers opgehangen vertelde de dame vrolijk achter de kassa. We moesten maar eens goed bij de galg gaan kijken. Het Fort was nu een museum met veel mooie oude portretten van
voormalige gouverneurs. James Brooke was een belangrijke gouverneur en heeft voor rust gezorgd tussen de stammen. We wandelen verder langs de kade. Kuching is een drukke stad qua verkeer, maar er zijn wel verkeerslichten, dus je hoeft hier niet te rennen voor je leven, zoals in sommige andere landen. Er wordt ook netjes gestopt voor de zebra’s. S’avonds eten we in een lokaal restaurant. In het midden van de tafel staat een ronde plaat met daarop een kom. Op de plaat kun je gourmetten en in de kom wordt heet water gegooid met bouillon en daarin kun je dan je eten fonduen. Het is zeer populair bij de lokale bevolking.
We vertrekken naar de opvang voor de Orang Oetans. In deze opvang worden de getraumatiseerde Orang Oetans geleerd om na verloop van tijd terug te keren naar de natuur. In het begin komen zij nog terug om kokosnoten of bananen op te halen. Van de terugkerende Orang Oetans kunnen wij foto’s maken. Wat een kolossale beesten en wat een enorme lengte hebben hun armen. Ze zien er een beetje sloom uit als zij op hun gemak in de boom klimmen, maar de mannetjes kunnen behoorlijk agressief zijn wordt ons verteld. Hierna gaan wij met de bus naar kleine smalle boten, die ons naar het Longhouse gaan vervoeren waar wij de komende twee dagen zullen vertoeven. De tocht duurt een uur. Het Longhouse bestaat uit open kamers die achter elkaar liggen en verbonden zijn door een klein trappetje. De families die hier wonen doen alles met elkaar. Ze verbouwen peper, rijst en chili-pepers. Ze eten en leven met elkaar. Naast ieder woongedeelte is een deur en iedere familie heeft wel een gesloten slaapkamer. Je loopt in het huis op je blote voeten en je zit op de grond. Vanzelfsprekend kun je natuurlijk wel tegen een muur gaan zitten, maar het is toch wel even wennen. We slapen nu met de gehele groep in een slaapvertrek. De bedden zijn stapelbedden. Twee mensen slapen onder en één persoon slaapt boven. Verder zijn alle bedden voorzien van muskietennetten en dat is hier wel nodig. Er wordt voor ons gekookt en er worden vele schalen met groenten en rijst op de grond gezet. Onze groep eet eerst en als wij klaar zijn gaan de families aan tafel. S’avonds spelen zij muziek voor ons en dansen hun traditionele dansen. Het is tijd om naar bed te gaan en het is belangrijk in bed te zijn voordat de generator uitgaat, want het is hier pikkedonker. Er liggen wel matrasjes op de spiralen, maar deze zijn best wel dun. Als je je omdraait hoor je het spiraal kraken dat het een lust is. Tenslotte slapen we best wel goed. Het blijven toch vermoeiende dagen. De volgende dag staat er weer een trekking op het programma. Na deze trekking wordt er weer heerlijk voor ons gekookt. Het is ongelooflijk hoe deze mensen met de weinig middelen die zij hebben, zoveel lekkers kunnen klaarmaken. De rest van de middag zwemmen in het stuwmeer en gewoon een beetje luieren. De volgende dag een lange reisdag om terug te komen in Kuching.