Dag 2 t/m 4 - 26.04-2017

We rijden naar een sink-hole dit is een plek waar de grond ineens wegzakt. Deze plek heeft zich gevuld met regenwater. De Omani’s vertoeven hier graag om te kunnen zwemmen. Vanaf hier rijden we naar de haven en na een bezoek aan de vuurtoren rijden we naar een scheepswerf waar Dhows worden gemaakt. Daarna vertrekken we naar Ras Al Hadd om hier s’avonds de schildpadden te bekijken. Hier komen de zeeschildpadden aan land om hun eieren te leggen. De schildpad zoekt een plek waar nat zand is en begint na het maken van een flinke kuil met het leggen van haar eieren. De eieren zien eruit als flexibele pingpongballen. Ze legt tussen de 100 tot 125 eieren. De schildpad komt 3 tot 5 keer in dat jaar naar dit strand om dit ritueel te herhalen. Het jaar daarna legt zij een tocht af van duizenden kilometers om het jaar daarna wederom 3 tot 5 keer eieren te leggen op het strand waar zij is geboren. Dit wordt herhaald tot haar 25ste jaar en dan stopt zij met eieren leggen. De gids vertelt ons dat van de 1000 schildpadjes er ongeveer 5 groot worden. Vanaf het moment dat zij uit het ei komen zijn er allerlei rovers op het strand. We zien nog een klein schildpadje dat onderweg is naar het water.

We vertrekken naar de Wahiba Sands woestijn. Onderweg gaan we zwemmen in een oase. Het water is echt heerlijk en als je je heel rustig houdt komen de kleine visjes op je armen en benen zitten en halen de schilfertjes van je huid. Hierna beginnen we aan onze reis richting de zandduinen. Eerst met de jeeps naar de garage om wat lucht uit de banden te halen, zodat de auto’s meer grip hebben in het zand. Onze chauffeurs genieten al van het vooruitzicht dat ze heerlijk kunnen crossen in de woestijn. Maar eerst moeten we een heel eind door de woestijn rijden om ons kamp te bereiken. Spullen uitladen en snel weer in de auto voor het “dune bashing” scheuren over de zandduinen en spectaculaire zandverstuivingen teweeg brengen. Jongens blijven altijd jongens, maar soms is het best wel eens een beetje eng. Tenslotte klimmen we op een hoge duin om naar de zonsondergang te kijken. We proosten op een jarig groepslid en dan is het tijd om terug te gaan naar ons kamp. We slapen in een grote tent en hebben ook een eigen douche en toilet. In de tent staat een groot tweepersoonsbed, dus we zijn van alle gemakken voorzien.

We verlaten de woestijn en gaan naar de Souk van Ibra een grote markt, maar het leukste is het vrouwengedeelte waar vrouwen zitten met een snavelmasker. Dit masker heb je in vele varianten. Iedere stam heeft haar eigen ontwerp, zodat de stammen elkaar ook kunnen herkennen. Het valt niet mee om hier foto’s te maken en dat is best jammer, want dit hebben wij nog nooit eerder gezien. Dus nu moeten we een beetje crea bea te werk gaan. Eerst maar eens kijken of de dames een praatje willen maken en dan interesse tonen in hun gemaakte sleutelhangers en armbanden. Als het ijs een beetje ontdooit is kunnen de onderhandelingen beginnen over de prijs en dan start het laatste belangrijkste gedeelte de onderhandeling over de foto. Geen foto dan ook geen verkoop. Pfff soms moet je hard zijn, maar er wordt gehapt en tenslotte zijn wij de trotse eigenaars van een mooie foto. De mevrouw van het snavelmasker lacht volgens mij nog het hardst, want voor mijn nieuw verworven sieraad heb ik volgens mij teveel betaald. We bezoeken nog een ford en dan vertrekken wij naar Nizwa. Dat is vroeger de stad dat de karavaanroutes samen kwamen.