Dag 6 - 07-11-2021

Dag 6 – 07-11-2021
Vandaag halen wij onze auto op. Een mooie witte Kia Soul met rood dak en rode spiegels staat op ons te wachten. Eerst even de punten controleren waar de auto kleine lakschade-puntjes heeft. Staat allemaal al op het formulier vermeld, maar ik kijk toch nog even mee. Nog even doorgenomen hoe je met een automaat rijdt en dan gewoon zelf proberen. Het is niet moeilijk, maar dat stomme linkerbeen wil zo graag koppelen en ik grijp regelmatig naar de pook om te schakelen wat ook niet hoeft. Ook de rem is krachtig en na een paar keer remmen (Dick met zijn neus tegen de voorruit geplakt) heb ik het door. We beginnen rustig en gaan niet zo ver. Er is een struisvogelfarm en dat lijkt ons wel leuk. Kopen kaartjes en wat voer bij de kassa. Er staat een vrolijk geverfde bus op ons te wachten. De chauffeur vertelt heel uitgebreid in meerdere talen. Het is een moeilijke tijd geweest met de Corona. Maar de farm heeft het overleefd. Sommige struisvogelmannen hebben twee vrouwtjes. Meerdere struisvogelmannen in een afgezet gedeelte zou niet kunnen, want dan gaan ze vechten om de vrouwtjes. Een struisvogelvrouwtje legt één ei per dag net zoals onze kip. Alleen in een struisvogelei kunnen 24 kippeneieren. Van de niet bevruchte struisvogeleieren worden heel veel ommeletjes gebakken in de keuken vertelt de chauffeur. Als een struisvogel wordt geslacht zit er ongeveer 11 kilo mals vlees aan en dat wordt in de keuken verwerkt tot struisvogelbiefstuk, hamburgers en kroketten. De ingewanden gaan naar de krokodillen. Bij de jonge struisvogels (zijn groter dan dat ik ben) kunnen we brokjes in een afwasteil doen en de jonge struisvogels pikken de brokken uit de teil. Ook kun je de struisvogels van je platte hand de brokken laten oppikken, maar dit gaat met best veel kracht en sommige snavels zijn behoorlijk scherp. Aan het eind van de tour ligt er nog een struisvogelei op de grond en je mag hier met je gewicht op gaan staan. Zo’n ei kan wel 200 kilo hebben aan gewicht, voordat het breekt. Vanaf hier rijden we naar een Aloë Vera plantage. Kunnen hier een wandeling maken tussen de velden en bij een aantal bomen staat ook beschreven wat hun eigenschappen zijn. De Kadushi (Cereus Repandus) is een succulent (lange cactusstammen), waarvan vroeger van de stam meubels werden gemaakt, zoals bedden, kisten en tafels. De locals maken van het binnenste vlees een soep. De Kadushi bevat veel calcium, magnesium en zink. Er is ook een winkeltje waar ze de producten van de Aloë Vera verkopen. Dag- en nachtcreme, reinigingsmelk, lippencrème en ook crème voor de verbrande huid. Leuk om hier wat meer over te leren. Op de terugweg rijden we nog even naar de haven vanaf waar onze boot vertrok naar Klein Curacao. We stoppen bij een tentje, Brisa do Mar aan het strand waar veel locals zitten te eten. Gezellige tent en we drinken nog een biertje.